| Aantekeningen |
- Artikel in Haren, de Krant
12-12-2005
Een boom aan de Rijksstraatweg in Glimmen is zichtbaar gewond. Die wond in de stam vertelt het verhaal over het ongeluk, twee-en-twintig jaar geleden. Het is de vroege zaterdagochtend 28 mei 1983. Tegen drie uur deze donkere nacht komt de Saab van Gezinus Groeneveld (34) met hoge snelheid aangereden, raakt zomaar van de weg en botst frontaal tegen deze boom. De klap is enorm. Het geluid van kreukend blik en glasgerinkel wekt in een woning aan de Dennenlaan zijn jongere zusje Ria Groeneveld uit haar slaap. Die denkt dat ze het geluid heeft gedroomd en slaapt verder. Haar moeder ligt een kilometer verderop aan de Zuidlaarderweg ook in onwetende rust en Gezinus’ hoogzwangere vrouw Joke vraagt zich in haar woning aan het zandpad sluimerend af waar haar man toch blijft. Gezinus is dan al overleden. Deze gehavende boom in de berm van de weg heeft de klap wel overleefd en vertelt na al die jaren nog steeds dat noodlottige verhaal. Wat is de betekenis daarvan nu nog voor de nabestaanden?
Mevrouw G. Groeneveld, die haar zoon verloor: “Zeker de eerste tijd heb ik de plaats van het ongeluk gemeden. Als ik naar Haren ging reed ik een andere weg. Toen ik uiteindelijk toch een keer langs die boom moest rijden vond ik dat vre-se-lijk. Nu kan ik er niet langs zonder naar die boom te kijken, ik zie hem gewoonweg altijd en stel me dan weer vragen. Ik ben na al die jaren nog steeds niet klaar met het ongeluk van mijn zoon. Er zijn vraagtekens. Ik weet nog steeds niet alle feiten. Hoe is het precies gebeurd, wat was de oorzaak van het ongeluk? Gezinus had een beetje een roekeloos karakter, dat klopt. Hij reed ook vaak te hard, maar hij was een heel goede chauffeur. Hoe kon hij dan in zijn eigen dorp zo’n fout maken? Vaak denk ik terug aan de laatste jaren, hij had het schildersbedrijf van mijn overleden man overgenomen en had het heel erg druk. Hij was altijd onderweg. Als hij bij mij kwam hoorde ik hem fluiten in de tuin. De laatste dagen voor het ongeluk was hij heel moe. Had volgens mij vage hartklachten en ging bij mij languit op de bank liggen om uit te rusten. Zo ben ik op de gedachte gekomen of hij misschien een hartaanval heeft gehad achter het stuur. Ik voel nog steeds de onrust, ik wil nog steeds feiten weten. Maar die boom, nee. Dat is voor mij helemaal geen monument. Als ie morgen wordt gekapt zou ik dat fijn vinden.”
Ria Groeneveld, die haar broer verloor: “Het zit allemaal nog heel diep. We hebben op veel vragen inderdaad nog geen antwoord. Er is geen onderzoek op het lichaam van Gezinus gedaan, misschien omdat wij er toen niet om hebben gevraagd. We waren zo kapot van zijn dood, dat we ons nog niet in die vragen konden verdiepen, denk ik. Van de politie hebben we ook geen informatie gekregen over het ongeluk, de meeste feiten zijn ons verteld door anderen. Door mensen die kort na het ongeluk het wrak hebben gezien, waar de boom tot aan de achterbank doorheen was gegaan. Maar die mensen hebben ons ook willen sparen, en vertelden geen details. De vraag wat er is gebeurd houdt mij nog steeds bezig. In het begin dacht ik dat hij heeft moeten uitwijken voor een overstekend dier, maar nu denk ik dat hij onwel is geworden achter het stuur. Het is een feit dat hij snel heeft gereden, maar waarom hij van de weg raakte….? Als ik die boom zie hoor ik weer de klap, die me destijds wakker maakte. Ik voel weer de pijn. Die boom is in al die jaren toch een stuk van Gezinus geworden. Het zou mij heel wat doen, als die boom er niet meer zou staan.”
Joke Groeneveld, die haar man verloor: “Doordat de krant vroeg of we eens wilden praten over de boom in Glimmen, hebben we gemerkt dat zo’n verzoek in de familie veel losmaakt. We hebben met elkaar weer lange gesprekken gevoerd en toen bleek dat we allemaal nog erg met het ongeluk bezig zijn. Voor Ria is het interview met de krant zelfs een onderdeel van de verwerking van de gebeurtenissen, zo voel ik dat ook wel. Er is nog veel te bepraten, blijkbaar. Over de vraag hoe het heeft kunnen gebeuren denk ik niet meer zoveel na. Ik wilde destijds niet alles weten en nu kan ik ook berusten in de vraagtekens. Minder dan een week na de begrafenis ben ik bevallen van onze zoon Jan-Peter. De vreugde had toen twee gezichten, natuurlijk. Maar ik kon ondanks alles juist blij zijn met mijn zoon. Hij was immers iets dat ik nog wel had van Gezinus. Dat blijft zo. Mensen zeggen nu dat hij op Gezinus lijkt en daardoor gaat hij nu wat meer over de gebeurtenissen nadenken. Als mensen mij vragen hoe oud hij is, verbinden ze aan die vraag: ‘Is het alweer zo lang geleden van Gezinus?’ Dat is niet altijd even leuk voor hem. De boom in Glimmen is voor mij intussen belangrijker geworden dan de gedenksteen op de begraafplaats. Ik zie de boom bijna dagelijks, ik woon nog in Glimmen. Als de boom zou verdwijnen, zou ik hem missen.”
De gebeurtenis
Gezinus Groeneveld groeide op in Glimmen en bezocht de lagere school op vijftig meter van de plaats waar hij later zou verongelukken. Op 27 mei 1983 is hij als eigenaar van een schildersbedrijf uitgenodigd op een receptie in de stad. Na afloop is hij met vrienden uit geweest en reed tegen drie uur in de nacht naar huis terug. In Glimmen botste hij frontaal op de boom. De politie alarmeerde, gek genoeg, niet de familie, maar Gezinus rechterhand in het bedrijf: Nick Abeln. Die had toen de loodzware taak om Ria Groeneveld in te lichten. Ria verstijfde van schrik, zoals zij het zich nog herinnert. De consequentie van het bericht drong nauwelijks tot haar door. Even later moest zij het haar moeder vertellen. Zij ziet dit nog steeds als een traumatische gebeurtenis in haar leven. Vrienden van Gezinus hebben dokter O.P. Zersch gebeld en zijn samen met hem naar echtenote Joke gereden. Ook die kreeg op de rand van haar bed de onheilstijding. De familie Groeneveld benadrukt haar grote waardering voor de droevige rol die Nick Abeln uit Groningen zeer onverwacht kreeg toebedeeld. Zij zeggen dat ook hij na al die tijd nog steeds vaak moet denken aan de gevolgen van die nacht. Gezinus Groeneveld is begraven op de Eshof in Haren.
|
ca. 1949 - 1983 (34 jaar)