| Aantekeningen |
- Sr (Mère) Mechtilde (Cato Verkleij)
Catharina Cato Verkleij, beter bekend onder haar kloosternaam sr. Mechtilde (geb. Hazerswoude (Groenendijk) bij Leiden 17-2-1875 – gest. Bwanda, Oeganda 4-5- 1950), was de jongste dochter van Johannes Verkleij (1832-1904) en Agatha Stokman (1836-1882).
Cato was nog geen achttien jaar toen zij besloot in te treden bij de Witte Zusters van O.L. Vrouw van Afrika. Op de afscheidsfoto (zie bij haar vader) die bij die gelegenheid is gemaakt (±1893), oogt zij zwak en onzeker. Maar uit de brieven die zij naar huis schreef en haar optreden in de missie, komt zij tevoorschijn als een sterke en wilskrachtige vrouw. In ieder geval behoorde zij tot de eerste vrouwelijke religieuzen die in 1899 vanuit Algiers via Marseille, het Suezkanaal en Addis Abeba naar Zanzibar reist. Om vandaaruit in een karavaan van zo’n 1200 krijgers, jagers, verkenners, tolken, geldwisselaars, dragers, missionarissen, handelaren en dieren naar het Victoriameer te trekken, te voet door de binnenlanden van Afrika. Uitgeput arriveert de sterk uitgedunde groep na drie maanden bij het Victoriameer. Voor sr. Mechtilde en haar medezusters moest het zwaarste stuk nog komen, de oversteek naar Oeganda. Drie weken in een uitgeholde boomstam, te midden van krokodillen, nijlpaarden en slangen. En overal muskieten. Sr. Mechtilde was meer dood dan levend toen ze tenslotte arriveerde bij de christengemeenschap van Rubaga, op een van de zeven heuvelen van Kampala. Na een moeizaam herstelt kreeg zij van monseigneur Streicher toestemming de mogelijkheden voor een orde voor zwarte vrouwen te onderzoeken. De Bannabikira, daughters of Mary, werd in 1910 officieel door Rome erkend. De vorming van en het leiding geven aan deze congregatie beschouwde sr. Mechtilde als haar levenswerk, waarvoor zij haar nichtje en petekind Aagje Wesselingh liet overkomen. Bij de dood van sr. Mechtilde in 1950 – zij werd 74 jaar oud – telde de congregatie 385 geprofeste zusters en 41 zelfstandige posten over heel Oeganda verspreid. Tot op de dag van vandaag spelen de Bannabikira een belangrijke rol in het onderwijs op basisscholen, kweekscholen, middelbare scholen en diverse beroepsopleidingen. Bij het honderdjarige bestaan van de congregatie (in 2010) eerden de Bannabikira hun stichteres met een bronzen standbeeld.
|
1875 - 1950 (75 jaar)
